Als het goed is, zul je deze brief lezen in het jaar 2221. Dat is over 200 jaar. Ik weet niet hoe de wereld er dan uit zal zien, maar ik denk dat je het dan misschien wel leuk zult vinden om een brief te lezen speciaal gericht aan jou. Een stem uit het verleden die tot jou spreekt. Een geest die probeert door de tijd heen iets tegen je te zeggen.
Ik zou graag willen weten hoe jij dan leeft. Woon je nog wel in Nederland? Bestaat de staat der Nederlanden nog? Hebben de mensen nog een gezin? Trouwt men nog? Kiest men zijn of haar kinderen dan? Zijn mannen en vrouwen intussen echt gelijkwaardig? In wat voor huis woon je? Lijkt dat nog op de huizen van nu? Heb je een baan? Hoeveel uur per week? Bestaat er nog een werkweek? (Een week van zeven dagen met de zaterdag en zondag vrij?)
Ik zou graag willen weten hoe het over 200 jaar zal zijn. Zijn de mensen dan nog welvarender dan nu? Nog slimmer dan nu? Of is er een terugval geweest? Zijn de grote wereldproblemen van nu opgelost? Honger, armoede in de Derde wereld. Sociale onrechtvaardigheid in veel landen. De dreiging van overbevolking, oorlog, wereldwijde pandemieën en gewapende conflicten in Afrika. En natuurlijk de klimaatverandering, milieuvervuiling en dreigende grondstofschaarste niet te vergeten.
Misschien ben je ook geïnteresseerd in hoe jouw groot-groot-groot et cetera vader leefde en wat hij dacht? Ik weet nauwelijks iets af van mijn voorouders van voor mijn vader en mijn moeder. Van mijn voorouders van voor 1900. Intussen is de wereld erg veranderd sinds 1900. Tegenwoordig maken we video- en filmopnamen van onszelf en onze kinderen. Die geven een beeld door, ook aan latere generaties. In 1900 bestond er nog nauwelijks iets van film.
Ik zal je iets vertellen over mijzelf. Ik ben geboren vlak na wat men toen de Tweede Wereldoorlog noemde. De oorlog tussen aan de ene kant Duitsland, Japan en Italië tegen de andere kant Amerika, Engeland Frankrijk en Rusland. In de tijd dat ik geboren werd, heerste er een enorm vooruitgangsgeloof. Nooit zou er meer oorlog komen. Door de technische vooruitgang zou de honger uit de wereld verbannen worden. De mensheid zou zich ontworstelen aan de ketenen van armoede, onwetendheid en ongelijkheid.
Nu is het 2021 en er is veel veranderd. Maar er is nog steeds grote ongelijkheid, honger en oorlog in de wereld. Erger nog; er zijn enorme milieuproblemen bijgekomen. De industriële groei heeft de natuur vervuild, natuurlijke hulpbronnen opgemaakt en nog steeds leidt de helft van de wereldbevolking armoede.
Het probleem zit hem vooral in de onbestuurbaarheid. We weten wel hoe er eten kan komen voor iedereen, maar de gevestigde machten (regeringen, bedrijven, en machtsgroepen) hebben er allemaal belang bij niet te veel te veranderen en daardoor verandert er alleen maar heel langzaam iets ten goede. Waarom schrijf ik zo veel over de ellende in de wereld? Wel omdat dat zo belangrijk is in mijn leven. Mijn ouders hebben mij heel sterk opgevoed als een nieuwe wereldburger. Een Europeaan. Ik heb gestudeerd aan een middelbare school waarop veel aandacht was voor deze grote problemen. Daarna heb ik aan de universiteit economische wetenschappen gestudeerd. Een studie over hoe de wereld welvarender kan worden. De oplossingen voor de grote wereldproblemen. Eigenlijk heeft mijn hele leven in het teken hiervan gestaan. Daarom ben ik ook zo benieuwd hoe het in jouw tijd zal zijn.
Ik heb vooral mijn hoop gevestigd op iets dat men nu ‘het internet’ noemt. Langzamerhand worden overal over de wereld snelle verbindingen gelegd tussen computers. Via dat internet kan informatie steeds makkelijker, sneller en goedkoper de wereld rondreizen. Ik ben ervan overtuigd dat daardoor ook de kennis van elkaar sneller zal worden gedeeld. Dat moet leiden tot spreiding van kennis, macht en inkomen (een oud socialistisch ideaal). En dan kunnen misstanden niet langer toegedekt blijven en kan ook technologische en medische kennis overal over de wereld welvaart en voorspoed gaan brengen. Jij weet of mijn droom ook is uitgekomen.
Ik geloof heel sterk dat de mensheid maar één kans heeft. Namelijk zorgen dat we de wereld waarop wij leven, zien als ons gezamenlijke voertuig, ons ‘ruimteschip’ aarde. We moeten snel komen tot een mondiale beschaving waarin wij ons allemaal verantwoordelijk maken voor ons allen en voor de aarde. Als dat niet lukt, zie ik het somber in voor de aarde en de mensheid. Wij kunnen het ons niet veel langer veroorloven om onze problemen door te schuiven naar de toekomst.
Ach ik hoop toch zo dat jij in jouw tijd gelukkig bent. Dat jij kunt kiezen hoe je leeft en vrij bent van materiële zorgen en leeft in een wereld waarin iedereen gelukkig is.
© Peter van der Wel (12021)
