Er was eens een klein landje aan de Noordzee, bekend om zijn molens, tulpen en – zo dachten we – hardwerkende boeren die met klompen in de klei stonden om ons van eerlijke, Hollandse producten te voorzien. Maar wat bleek? We waren allemaal verstrikt geraakt in een briljant marketingverhaal, bedacht door de agrarische sector en vakkundig verkocht door een politieke partij die zichzelf BBB noemt. BoerenBurgerBeweging? BoerenBedrogBeweging was misschien een eerlijkere naam geweest.
Boerenbusiness: De Efteling Versus de Realiteit
In onze collectieve verbeelding rennen blije koeien over groene weiden, voert de boer zijn kippen met de hand, en leeft iedereen in harmonie met de natuur. In werkelijkheid is de Nederlandse landbouwsector een hyperindustriële machine, waar de boer allang plaats heeft gemaakt voor megastallen, monoculturen en mestoverschotten. Onze ‘groene weilanden’? Engelse raaigras-woestenijen waar zelfs een verdwaalde mier geen onderdak vindt. En al die prachtige velden met maïs? Niet voor menselijke consumptie, maar puur om nog meer koeien, varkens en kippen vet te mesten.
En dat allemaal ten koste van ruimte voor woningen, natuur en – ironisch genoeg – gewone burgers. Want waar wij worstelen met een huizencrisis en natuur die steeds verder verdrongen wordt, heeft de vleessector álles. Letterlijk. Bijna de helft van Nederland wordt in beslag genomen door vee en hun voedselproductie. Maar hey, laten we niet klagen, we krijgen er tenslotte… heel veel mest voor terug.
De Exportmachine: Nederland, de Voedselbank van het Buitenland
Even de feiten: 80% van onze agrarische productie wordt geëxporteerd. Jawel, terwijl wij hier in Nederland met woningnood, stikstofproblemen en watervervuiling kampen, zorgen wij er met liefde voor dat buitenlandse supermarkten goed gevuld zijn met Nederlands vlees en zuivel. En wie houden we daar nou écht rijk mee? Niet de gemiddelde boer, die onder druk staat van grote afnemers, supermarkten, en hypotheekverstrekkers, maar een select groepje agrarische miljonairs.
Intussen hebben we overal personeelstekorten: in de bouw, het onderwijs, de zorg, de politie. Maar geen zorgen, we importeren gewoon arbeidsmigranten om ons vlees te verwerken. Zo kunnen zij in slachthuizen en distributiecentra keihard werken om vlees te verschepen naar landen die er wél de ruimte voor hebben.
De Stikstofcrisis? Oeps, Vergeten!
En dan is er nog de stikstofcrisis. Een crisis waar de agrarische sector een dikke vinger in de pap heeft. Niet alleen zorgt de intensieve veeteelt voor een absurd mestoverschot (want waar laat je al die koeienpoep?), maar ook voor CO₂-uitstoot, watervervuiling en verlies van biodiversiteit. En toch, ondanks al deze problemen, lijkt BBB vooral bezig met het beschermen van de belangen van de boeren boven alles. Beleidsmaatregelen die enigszins richting een oplossing gaan? Tegenhouden, afzwakken of uitstellen.
Conclusie: Tijd voor een Nieuwe Toekomst
De romantiek van het ouderwetse boerenleven is leuk voor de marketingfolders, maar niet voor de toekomst van Nederland. We moeten keuzes maken. Blijven we door buffelen voor een paar agrarische grootverdieners? Of kiezen we voor een toekomst waarin we de schaarse ruimte in Nederland benutten voor echt groene boeren en voor burgers, woningen en natuur?
Want eerlijk is eerlijk: als Nederland nou echt een sprookje wil beleven, laten we dan zorgen dat het een goed einde krijgt. En niet eentje waarin we vast blijven zitten in een mesthoop van problemen.
Niet de winst centraal,
maar waarde voor ons allen,
de wereld bloeit op.
Peter van der Wel (12025)
PS: Ben je het eens met de boodschap van deze blog? Post hem op de socials en/of stuur hem door naar een collega of vriend waarvan je denkt dat ze hem ook interessant zullen vinden! Kreeg je ’m zelf doorgestuurd? Abonneer je hier gratis op nieuwe blogs.
PPS: Reacties zijn welkom. Je kunt ze mailen naar mijn mailadres.
